Vanavond beslist de raad van theologen van de moslimexecutive wanneer de Ramadhan eindigt maar eigenlijk beslist de maan dat. Van zodra zij zichzelf laat zien, al is het maar een lijntje, dan is het nieuwe maan.
En een nieuwe maan betekent een nieuwe maand.
En een nieuwe maand betekent afscheid.
Ik heb vrienden gemaakt en bestaande vriendschappen hechter gemaakt.
Ik heb mezelf op een andere manier leren kennen en mezelf geaccepteerd zoals ik ben.
Daardoor kan ik mezelf geven want ik heb mezelf aanvaard.
Exact een jaar geleden was ik in mijn andere hometown, Bandung op Java.
Het was toen ook Ramadhan en ik was toen ook gelukkig.
De Ramadhan beleven in een land waar de hele maatschappij erop is ingesteld is bijzonder.
Hier is de maatschappij er nog niet klaar voor, maar dat komt wel, daar zorgt de maan wel voor.
Er zijn zoveel mensen die hun schouders er mee onderzetten, die zichzelf helemaal geven.
Ik ben gisteren gaan eten met een bekeerd Vlaams gezin.
Een Vlaams koppel met een zoon en een dochter die zich allemaal om beurten bekeerd hebben tot de islam.
Na de grappige anekdotes van dingen die je dan meemaakt als je opeens een hoofddoek gaat dragen en de mooie verhalen van de reis naar Mekka die de ouders tweemaal samen hadden gemaakt, vroeg ik waarom ze zich bekeerd hadden.
Ik kreeg verschillende verhalen die eigenlijk niet zo van elkaar verschillen.
De rode draad was rust.
Wat verderop zat een groep mannen te eten en te lachen.
Mannen die duizenden kilometers hebben afgelegd omdat het in Syrië niet veilig was.
Mannen die hun vrouw en kinderen hebben moeten achterlaten, in de hoop hen ook te laten overkomen.
We hebben samen een dadel gegeten.
We hebben samen gelachen en gepraat.
Vandaag heb ik niet veel tijd om te rusten want het is bijna Suikerfeest en ik heb mijn handen alvast laten versieren met henna.
De hennaya’s zijn overboekt maar een buurvrouw begint speciaal voor mij een half uurtje eerder zodat ik nu mooi versierd rondloop.
Henna laten zetten kost 5 euro per hand en je kunt voorbeelden meenemen op je gsm.
Ik houd van de geometrische vormen, typisch Marokkaans maar deze keer kies ik voor de Indische variant, heel fijn en heel vol.
Henna is een eerbetoon aan de profeet Mohamed.
Vervolgens ben ik zo trots als een pauw naar de Handelstraat gewandeld.
De straat waar de mensen hun boodschappen doen met de auto in plaats van met een boodschappenkarretje en waar het dus altijd file is.
De straat waar de mannen me lachend vragen waarom ik mijn hoofddoek vandaag niet op heb want hij staat me zo mooi.
Ik ben de laatste dagen niet veel buiten geweest. Tot nu toe zaten mijn dagen volgepropt met afspraken om zoveel mogelijk verschillende verhalen te horen en te leren.
Ik merk dat ik nu alles aan het laten bezinken ben en dat ik me mentaal klaarmaak voor Eid al-Fitr. Afgelopen week was ik op een iftaar met enkel vrouwen. Iedereen had wat meegenomen wat resulteerde in een reuzenbuffet.
Ik was er met een vriendin naartoe gegaan maar onderweg kwam ik al bekenden tegen die er ook heen gingen en eenmaal aangekomen bleek ik de halve zaal te kennen.
En terwijl de muntthee stond te pruttelen stopte ik alvast een dadel in mijn mond en voelde ik in die drukke ruimte tussen al die vrouwen die druk bezig waren rust.
Pure rust.
Chukran ya Ramadhan.
Het bericht Afscheid van de maand en een nieuwe maan verscheen eerst op al.arte.magazine.